Als het over online hulpverlening en contact via social media gaat denken we al vaak aan de doelgroep jongeren en adolescenten. Zij zijn ten slotte opgegroeid in een tijd dat internet al bestond en ze zijn gewend aan contact via allerlei social media. Zij zullen dan ook sneller contact zoeken met hulpverlening via online kanalen, dan dat de oudere doelgroepen dat doen.
De afgelopen jaren ben ik actief bezig met de inzet van online middelen en social media in de hulpverlening. Naast cliënten die binnen komen via het anonieme online spreekuur zet ik de middelen ook in bij klanten die binnen komen via de face 2 face kanalen. Ik bied elke klant de online omgeving aan en met de meeste cliënten heb ik ook chatgesprekken.
Vooraf had ik verwacht dat vooral jongeren hier open voor zouden staan. Dit bleek echter toch anders te zijn. Natuurlijk zijn jongeren veel handiger met de online kanalen. Zij zien online middelen ook niet als een innovatie, maar als de gewoonste zaak van de wereld. Ze verwachten een goede website, goede online bereikbaarheid en het liefst nog een hulpverlener die vindbaar is op social media. Deze doelgroep zie je ook het vaakst op het anonieme online spreekuur.
Als het echter gaat om het bespreken van intieme zaken, over begeleiding die wat langer duurt, dan heb ik regelmatig jongeren die een voorkeur hebben voor de spreekkamer. Zij geven dan aan de chat geen goed middel te vinden om dit soort dingen te bespreken.
Afgelopen week zat ik met een drietal jongeren die mee denken in de ontwikkeling van mobiele toegang tot online hulp. Ook zij gaven aan dat het belangrijk is om zowel online als offline goed bereikbaar te zijn. Natuurlijk willen zij ook goede, snelle mogelijkheden om online contact te krijgen. Dit verlaagt de drempel en maakt de hulp beter en op kortere termijn bereikbaar. Daarnaast gaven zij echter ook aan dat ze het liefst fysiek contact willen met een hulpverlener, een zorgcoördinator of een decaan om problemen verder te bespreken.
Het blijft natuurlijk dat er ook veel jongeren zijn die makkelijker praten via online kanalen, die heftige problemen en geheimen liever delen via een anoniem kanaal.
Jongeren zien echter ook (ik denk vaak veel beter dan volwassenen) dat online kanalen niet zo anoniem zijn als dat je zou denken en willen. Privacy is een belangrijk item voor jongeren. Veel jongeren (niet alle!) zijn ook veel bewuster bezig met social media dan wij als volwassenen, hulpverleners en ouders denken.
Het bovenstaande is gebaseerd op mijn eigen ervaringen. Het bevestigd voor mij sterk de kracht van blended hulpverlening, dus online hulpverlening als één van de kanalen. Het is belangrijk om alle kanalen open te houden en de hulpvrager een keus te bieden.
Het zijn echter mijn ervaringen, ik ben erg benieuwd hoe anderen dit ervaren. Wat krijgen jullie terug van jongeren en adolescenten?