“We starten niet met online hulpverlening, want misschien trekken we wel nieuwe doelgroepen”. Dit argument hoorde ik afgelopen week als een reden voor een organisatie om niet te starten met online hulpverlening.
Het is een bijzonder argument, wat het verdere onderzoek naar de mogelijkheden van online hulp in de weg lijkt te staan. Het argument beperkt zich ook tot een klein onderdeel van online hulpverlening.
Het “risico” om nieuwe doelgroepen aan te boren kan zich inderdaad aandienen als je start met een anoniem aanbod. De organisatie waar ik voor werk biedt een anoniem chatspreekuur en de aanmeldingen beperkingen zich niet tot de doelgroep van het algemeen maatschappelijk werk. De anonimiteit, de mogelijkheid om vanuit een eigen omgeving hulp te vragen en buiten kantooruren maakt de hulp zeer laagdrempelig. Dit maakt dat zowel mensen met vragen die ze misschien te klein vinden voor hulpverlening en mensen met grote problemen waar ze al lang mee rond lopen (en zich misschien voor schamen) makkelijker de stap zetten. Dit is een mooie kracht, hierdoor zetten mensen een stap die ze anders waarschijnlijk nooit gezet hadden. Het maakt echter ook dat er inderdaad nieuwe klanten binnen kunnen komen, klanten die tot een andere doelgroep behoren. De winst hiervan is dan echter dat je deze mensen kunt begeleiden naar de juiste hulpverlening.
Zoals ik al eerder zei beperkt dit argument zich echter tot de bovenstaande vorm van online hulpverlening. De inzet van online hulp biedt echter veel meer mogelijkheden. Online hulp kan als onderdeel van de reguliere hulpverlening een grote meerwaarde zijn. Hierbij kun je denken aan mensen de mogelijkheid bieden zelfstandig stukken hulpverlening te doorlopen. Dit kan door een online omgeving te bieden, waarbinnen bijvoorbeeld huiswerkopdrachten beschikbaar zijn, online trainingen of zelftesten. Je kunt het bestaande groepswerk aanvullen met een community, waardoor je online en blended groepen kunt vormen. Deze groepen bieden je klanten mogelijkheden om in eigen tijd deel te nemen aan een groepsproces en op eigen kracht (en in samenkracht) oplossingen te vinden voor vragen. Je kunt je klanten een digitale aanmelding of intake bieden, waardoor ze al zelfstandig een stuk van het hulpproces kunnen doorlopen. Dit versterkt het eigenaarschap en de eigen kracht van de klant.
Zo zijn er nog veel meer voorbeelden te benoemen. Deze mogelijkheden ontdek je door te onderzoeken en te experimenteren. Het bovenstaande argument blokkeert bij voorbaat het onderzoek. Dit is zonde. Na onderzoek kan het altijd blijken dat online middelen minder voordeel bieden voor een organisatie en de klanten, maar dan heb je er in ieder geval een goed beeld over.
Via deze tekst wil ik organisaties en hulpverleners dan ook oproepen in ieder geval goed te onderzoeken of online hulp een meerwaarde en een toevoeging aan het hulpproces kan zijn. Vraag advies, ga op zoek naar goede voorbeelden bij netwerkpartners en vergelijkbare organisaties, bezoek symposia en congressen, experimenteer….maar ga het vooral doen! Gewoon starten met online hulpverlening. In de meeste gevallen zul je zien dat online hulp ook voor jouw organisatie een meerwaarde heeft!